Saturday, December 30, 2017

Ο Αγώνας κατά της Λαιμαργίας; ( Άγιος Πορφύριος )

Ὁ Άγιος Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴ Γαστριμαργία καὶ τὴ Λαιμαργία.

Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. 

«Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε.
Τὸν ρώτησα τότε:
— Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας;
Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:
— Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν.
— Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα;
— Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του.
Άγιος Πορφύριος

Tuesday, December 26, 2017

Μετανοῶ..... ( Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος )

Μετανοῶ γιά ὅλες τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, Μετανοῶ ἐνώπιόν Σου Παντελεήμων.
Νά τό σπέρμα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν βρίσκεται στό αἷμά μου. Μέ τήν προσπάθειά μου καί τό ἔλεός Σου συμπνίγω τόν σπόρο αὐτό μέρα καί νύχτα, γιά νά μή βλαστήσουν τά ζιζάνια, ἀλλά τό καθαρό σιτάρι, στόν ἀγρό τοῦ Κυρίου.
Μετανοῶ γιά ὅλους τούς μεριμνώντας πού σκοντάφτουν κάτω ἀπό τό βάρος τῶν μεριμνῶν καί δέν ξέρουν νά ἀποθέσουν τίς μέριμνές τους πάνω σέ Σένα.
Γιά τόν ἀδύναμο ἄνθρωπο ἀβάσταγη εἶναι καί ἡ πιό μικρή μέριμνα, ἐνῷ γιά Σένα καί ἕνα βουνό μεριμνῶν εἶναι σάν μιά μπάλα χιονιοῦ πεταμένη στήν κάμινο τοῦ πυρός.

Μετανοῶ γιά ὅλους τούς ἀρρώστους, διότι ἡ ἀρρώστια εἶναι καρπός τῆς ἁμαρτίας. Ὅταν μέ τήν μετάνοια καθαρισθεῖ ἡ ψυχή, τότε ἡ ἀρρώστια ἐξαφανίζεται μαζί μέ τήν ἁμαρτία καί εἰσέρχεσαι στήν ψυχή Ἐσύ, αἰώνια ὑγεία μου.
Μετανοῶ γιά τούς ἀπίστους, πού μέ τήν ἀπιστία τους σωρεύουν τίς ἀνήσυχες φροντίδες καί τίς ἀρρώστιες ἐπάνω τους καί ἐπάνω στούς φίλους τους.
Μετανοῶ γιά ὅλους τούς θεοβλάσφημους, πού βλασφημοῦν Ἐσένα, μή ξέροντας ὅτι βλασφημοῦν τόν οἰκοδεσπότη πού τούς ἐνδύει καί τούς τρέφει.
Μετανοῶ γιά ὅλους τούς ἀνθρωποκτόνους, πού σκοτώνουν τήν ζωή τοῦ ἄλλου, γιά νά φυλάξουν τάχα τήν δική τους. Συγχώρεσέ τους Παντελεήμων, γιατί δέν ξέρουν τί κάνουν.
Γιατί δέν ξέρουν ὅτι δέν ὑπάρχουν στό σύμπαν δύο ζωές, ἀλλά μία. Καί ὅτι δέν ὑπάρχουν δύο ἄνθρωποι ἀλλά ἕνας· καί κόβουν τό μισό τῆς καρδιᾶς γιά νά φυλάξουν τό ἄλλο μισό. Ἄχ πόσο νεκροί εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἀποκόψει τό μισό τῆς καρδιᾶς.
Μετανοῶ γιά τούς ψευδόρκους, διότι ἀλήθεια καί αὐτοί εἶναι ἀνθρωποκτόνοι, αὐτόχειρες.
Γιά ὅλους ἐκείνους πού ἐκμεταλλεύονται τούς ἀδερφούς τους καί συσσωρεύουν ἄχρηστο πλοῦτο, κλαίω καί ἀναστενάζω. Διότι ἔθαψαν τήν ψυχή τους καί δέν ἔχουν μέ τί νά παρουσιαστοῦν ἐνώπιόν Σου.
Γιά ὅλους τούς ὑπερήφανους καί ἀλαζόνες κλαίω καί ἀναστενάζω διότι εἶναι ἐνώπιόν Σου σάν ζητιάνοι μέ ἄδειο σακκούλι.
Γιά ὅλους τούς μέθυσους, τούς λαίμαργους κλαίω καί ἀναστενάζω, διότι κατήντησαν δοῦλοι τῶν δούλων τους.
Γιά ὅλους ἐκείνους πού χαλᾶνε τούς γάμους Μετανοῶ. Διότι ἐπρόδωσαν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖον τούς ἐξέλεξε, γιά νά κτίσῃ μέσῳ αὐτῶν τή νέα Ζωή, ἐνῷ αὐτοί, τήν διακονία τῆς ζωῆς μετέβαλαν σέ καταστροφή τῆς ζωῆς.
Μετανοῶ Κύριε γιά ὅλους τούς πολυλογοῦντας, διότι τό πιό πολύτιμο δῶρο Σου, τό δῶρο τοῦ λόγου δηλαδή, τό μετέβαλαν σέ φτηνή ἄμμο.
Μετανοῶ γιά ὅλους ἐκείνους πού καταστρέφουν τήν ἑστία τοῦ γείτονα καί τήν εἰρήνη του. Διότι μάζεψαν στόν ἑαυτό τους καί στό λαό τήν κατάρα.
Γιά ὅλα τά ψεύτικα χείλη, γιά ὅλα τά θολά μάτια, γιά ὅλες τίς σκληρές καρδιές, γιά ὅλες τίς ἀχόρταγες κοιλιές, γιά ὅλα τά σκοτεινά μυαλά, γιά ὅλες τίς κακές θελήσεις, γιά ὅλους τούς ἄσχημους λογισμούς, γιά ὅλες τίς ψυχοφθόρες κινήσεις. Μετανοῶ καί ἀναστενάζω.
Μετανοῶ γιά ὅλη τήν Ἱστορία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τοῦ Ἀδάμ ἕως ἐμένα τόν ἁμαρτωλόν. Διότι ὅλη ἡ Ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἶναι μέσα στό αἷμά μου. Διότι ἐγώ εἶμαι μέσα στόν Ἀδάμ καί ὁ Ἀδάμ μέσα μου.
Γιά ὅλους τούς μεγάλους καί μικρούς πού δέν τρέμουν μπροστά στήν φοβερή παρουσία Σου κλαίω καί ἀναστενάζω.
Δέσποτα, Πολυέλεε ἐλέησόν καί σῶσον ἡμᾶς.

Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

Saturday, December 23, 2017

Είναι τα Χριστούγεννα ειδωλολατρική γιορτή; Ορθόδοξες Απαντήσεις σε αιρετικούς και...Χριστιανούς

Υπάρχουν πολλοί, που θέλουν να ονομάζονται και «Χριστιανοί», οι οποίοι αρνούνται (όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό), να εορτάσουν το συγκλονιστικό γεγονός τής ενανθρωπίσεως τού Υιού και Λόγου τού Θεού, και ταυτοχρόνως το πιο χαρμόσυνο γεγονός εις την ιστορία τής ανθρωπότητος.

Μεταξύ αυτών είναι και οι επονομαζόμενοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι οποίοι προβάλλουν τις αντιρρήσεις τους για το εάν πρέπει να εορτάζεται το γεγονός αυτό τής ενσαρκώσεως τού Κυρίου. Καλούμεθα, λοιπόν, να δώσουμε μερικές απαντήσεις, αποδίδοντας ταυτοχρόνως και την πραγματική διάσταση αυτού τού χαρμόσυνου γεγονότος.
Θα εξετάσουμε πρώτα την ένσταση τών ακολούθων τής Σκοπιάς, ότι οι εορτές γενικά, όπως και τα Χριστούγεννα, έχουν ειδωλολατρική, δηλαδή μη Χριστιανική προέλευση. Είναι αλήθεια, ότι μπορεί να φαίνεται πως διάφορες εορτές, συμπίπτει να γίνονται σε χρόνο που παλαιά, αρχαίοι λαοί, εόρταζαν τις δικές τους εορτές. Να φαίνεται ότι αυτές οι εορτές έχουν προέλευση και σχετίζονται με ήθη, έθιμα και πράξεις ειδωλολατρίας ή παγανισμού. Είναι όμως επίσης αλήθεια, ότι υπάρχουν ένα σωρό πράγματα, τα οποία έχουν την προέλευσή τους εις τον παγανισμό και όμως τα χρησιμοποιούμε συχνά!
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Πολλά πράγματα τής ζωής μας έχουν εμφανώς ειδωλολατρική προέλευση. Ένα παράδειγμα είναι το ετήσιο ημερολόγιό μας! Εάν εξετάσουμε έναν-έναν τούς μήνες θα διαπιστώσουμε, ότι οι περισσότεροι έχουν ειδωλολατρική προέλευση!
Ο Ιανουάριος είναι προς τιμήν τής πιο επίσημης (διπρόσωπης) Ρωμαϊκής θεότητος, τού Ιανού. Ο Φεβρουάριος είναι ο τελευταίος μήνας τού λατινικού ημερολογίου. Κατ’ αυτόν ετελούντο εορτές και πρόσφεραν εις τούς θεούς «θερμόν άλας». Θιβρός= θερμός, το οποίο στα λατινικά είναι febris. Μάρτιος, προς τιμήν τού θεού Άρεως που στα λατινικά είναι Αrs, το οποίο, με την προσθήκη τού ευφωνικού Μ, γίνεται Mars. Απρίλιος, εκ τού λατινικού aprilius που προέρχεται από το ελληνικό Apru, δηλαδή «Αφρώ», με το οποίο ονόμαζαν οι Έλληνες Ετρούσκοι την εκ τού αφρού γεννηθήσα θεά Αφροδίτη. Μάϊος, προς τιμήν τής Μαίας, τής μητέρας τού θεού Ερμή, οι Λατίνοι ονόμασαν τον μήνα Maius, γι’ αυτό ακριβώς και σήμερα η «εορτή τής μητέρας» εορτάζεται αυτό τον μήνα. Ιούνιος, προς τιμήν τού Ιουνίου Βρούτου (Junius Brutus). Ιούλιος, προς τιμήν τού Ιουλίου Καίσαρος. Αύγουστος, προς τιμήν τού Καίσαρος Αυγούστου. Σεπτέμβριος, από τον αριθμό επτά που στα λατινικά είναι septem, διότι αρχικώς ήταν ο έβδομος μήνας και όχι ο ένατος όπως είναι σήμερα. Οκτώβριος, εκ τού οκτώ που στα λατινικά είναι octo, διότι αρχικώς ήταν ο όγδοος μήνας. Νοέμβριος, εκ τού novem το οποίο προέρχεται εκ τού εννέ(F)α, διότι αρχικώς ήταν ο ένατος μήνας. Δεκέμβριος, εκ τού decem, το οποίο προέρχεται από το ελληνικό δέκα, εφόσον αρχικώς ήταν ο δέκατος μήνας.
Πολλές φορές, ζευγάρια εορτάζουν την επέτειο τού γάμου τους. Αλλά το ίδιο συνήθιζαν να κάνουν ζευγάρια και εις την ειδωλολατρική εποχή τών αρχαίων λαών. Το ίδιο επίσης συνηθίζουν να κάνουν και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Τα δαχτυλίδια στο γάμο έχουν επίσης ρίζες παγανιστικές. Μήπως πρέπει να ξεδιαλέγουμε όλα τα μικρά και μεγάλα πράγματα, για να βρούμε τί ρίζα έχει το καθένα κι έτσι να τα απορρίψουμε; Μήπως αυτό φέρνει στη μνήμη μας τούς Φαρισαίους οι οποίοι «διύλιζαν τον κώνωπα, και κατάπιναν την κάμηλο» (Ματθ. 23:24), δηλαδή «στράγγιζαν το κουνούπι (από το κρασί), αλλά κατάπιναν την καμήλα» ψάχνοντας να βρουν τί είναι καθαρό και τί είναι ακάθαρτο; Αυτός είναι ο στόχος τής Χριστιανικής μας πορείας;
Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ
«Εξ άλλου, το ότι απλώς οι ειδωλολάτρες μπορεί κάποτε ή σε κάποιο τόπο να χρησιμοποίησαν ένα ωρισμένο σχέδιο, αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι οι αληθινοί λάτρεις πρέπει πάντοτε να το αποφεύγουν. Επί παραδείγματι, στη διακόσμησι του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ είχαν περιληφθή σχέδια από φοινικόδενδρα, ροδιές και ταύρους. Το γεγονός ότι άλλες θρησκείες μπορούσαν να πάρουν αυτά τα φυσικά πράγματα που έφτιαξε ο Θεός και να τα χρησιμοποιήσουν σαν σύμβολα στην λατρεία ειδώλων, δεν το καθιστούσε εσφαλμένο για τους αληθινούς λάτρεις να τα χρησιμοποιήσουν για διακοσμητικούς σκοπούς....Επομένως, για ποιο πράγμα πρέπει να ενδιαφέρεται κυρίως ο Χριστιανός; Όχι για το τι μπορεί να σήμαινε πριν από χιλιάδες χρόνια ένα ωρισμένο σύμβολο, ή πώς μπορεί να το θεωρούν στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά τι σημασία έχει τώρα για τους περισσοτέρους ανθρώπους του τόπου του» (Ξύπνα, 22.05.1977, σελ.13-14 η υπογράμμιση δική μας).
Οι ίδιοι λοιπόν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αντιφάσκουν κι έρχονται σε σύγκρουση με τούς εαυτούς τους, διότι έχουν γράψει εις τα επίσημα έντυπά τους (όπως το παραπάνω), ότι δεν χαρακτηρίζει την λατρεία η ιστορία τών μέσων που χρησιμοποιούνται, αλλά η λατρεία χαρακτηρίζεται άμεσα από το πώς χρησιμοποιείται και το πώς τελείται. Λέγουν λοιπόν, ότι δεν είναι ανάγκη αφ’ ενός να εξετάζει κανείς με λεπτομέρεια τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί (εάν είχαν ειδωλολατρική προέλευση), και αφ’ ετέρου, ότι εάν κάποιος χρησιμοποιεί τρόπους ή μεθόδους για την λατρεία τού αληθινού Θεού (που πιθανόν χρησιμοποιούνταν εις το παρελθόν και από μη Χριστιανικούς λαούς), αυτό δεν αλλοιώνει την απόδοση τής λατρείας.
Κι εδώ φαίνεται η ασυνέπεια τής Εταιρίας Σκοπιά. Καμία Χριστιανική εορτή, δεν εορτάζει κάτι από εκείνα που εόρταζαν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες. Κι αν συνέπιπτε εις την ημερομηνία μίας Χριστιανικής εορτής, να υπάρχει κάποια ειδωλολατρική εορτή, ουδεμία σημασία έχει η ημέρα αυτή σήμερα για εμάς. Για παράδειγμα τα Χριστούγεννα. Πολύ πριν αρχίσουν οι Χριστιανοί να εορτάζουν την γέννηση τού Χριστού, οι ειδωλολάτρες εόρταζαν, εις τις 25 Δεκεμβρίου, την «Ημέρα τής Γεννήσεως τού Ανικήτου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»). Εόρταζαν δηλαδή την διάβαση τού Ηλίου εκ τού χειμερινού ηλιοστασίου και την τροπή αυτού εκ τού Νοτίου εις το Βόρειο ημισφαίριο, τής οποίας αποτέλεσμα ήταν η αύξηση τής διάρκειας τής ημέρας και η ελάττωση τής διάρκειας τής νύχτας.
Όταν άρχισαν οι Χριστιανοί να εορτάζουν την Γέννηση τού Χριστού, όλα αυτά αντικαταστάθηκαν. Και εις αντικατάσταση αυτής τής παλαιάς εορτής (που κατόπιν διατάγματος εισήγαγε εις την Ρώμη ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός το 275 μ.Χ.), οι Χριστιανοί έβαλαν την δική τους εορτή. Τώρα τι θα πούμε; Ότι η σημερινή εορτή, έχει σχέση, και είναι απομεινάρι τής αρχαίας ειδωλολατρικής εορτής; Μήπως οι Χριστιανοί εννοούν σήμερα με την εορτή τών Χριστουγέννων, αυτά που εννοούσαν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες; Μήπως εξακολουθούμε, δηλαδή, να λατρεύουμε τον Ήλιο; Όχι! Μπορεί για μερικούς να είναι περίοδος καταχρήσεων και κραιπάλης, αλλά αυτό δεν είναι το Χριστιανικό μήνυμα. Για εμάς, η δόξα τού Ήλιου τής Δικαιοσύνης, που ανέτειλε εις τον κόσμο, τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που εγεννήθη για εμάς ως άνθρωπος, ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με την τιμή που απέδιδαν εις τον ήλιο, (τον κτιστό ήλιο), οι αρχαίοι λάτρεις του.
Έτσι λοιπόν, στηριζόμενοι κι εμείς εις τα ίδια τα λεγόμενα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά που διαβάσαμε ανωτέρω (Ξύπνα, 22.05.1977, σελ.13-14), μπορούμε να πούμε, ότι η εορτή τών Χριστουγέννων (όπως και κάθε άλλη Χριστιανική εορτή), αποδίδει δόξα, τιμή, λατρεία και αίνο εις τον αληθινό Θεό, και κατά συνέπειαν ουδείς πρέπει να εξετάζει και να ασχολείται, με το ποιοι και πότε εις το παρελθόν εόρταζαν (πιθανόν σε παρόμοιες ημερομηνίες), ειδωλολατρικούς θεούς.
ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝ ΕΟΡΤΕΣ;
Κι ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο σημείο, εις αυτό δηλαδή που οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά ισχυρίζονται, ότι στην Αγία Γραφή (και ιδιαίτερα στην Καινή Διαθήκη), δεν αναφέρονται εορτές, ότι πρέπει δηλαδή οι Χριστιανοί να εορτάζουν μόνον την εορτή τού «Αναμνηστικού Δείπνου του Κυρίου». Αλλά η Γραφή αποδεικνύει, ότι ΚΑΙκατά την εποχή τής Παλαιάς ΚΑΙ κατά την εποχή τής Καινής Διαθήκης υπάρχουν άγιες εορτές. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες εξ αυτών:
«Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν· 9. εξ ημέρας εργάζου και κάμνε πάντα τα έργα σου· 10. η ημέρα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου....ευλόγησε Κύριος την ημέραν του σαββάτου και ηγίασεν αυτήν» (Έξοδ. 20:8-11). Ο Θεός διέκρινε μεταξύ τών ημερών τής εβδομάδος, ξεχώρισε δηλαδή κι ευλόγησε την εβδόμη ημέρα και την όρισε, δια τής τετάρτης εντολής τού Δεκαλόγου, ως εορτή τών Εβραίων, την πλέον βασική εορτή τους.
«Και η ημέρα αύτη θέλει είσθαι εις εσάς εις μνημόσυνον· και θέλετε εορτάζειαυτήν εορτήν εις τον Κύριον εις τας γενεάς σας· κατά νόμον παντοτεινόν θέλετε εορτάζει αυτήν» (Έξοδ. 12:14). Με αυτά τα λόγια θέσπισε ο Θεός το Εβραϊκό Πάσχα, έως ότου θα ερχόταν το Χριστιανικό Πάσχα. Με παρόμοιο τρόπο ο Θεός θέσπισε και άλλες εορτές για τούς Εβραίους, όπως είναι η εορτή τής Πεντηκοστής (Έξοδ. 23:16), τού Εξιλασμού (Λευιτ. 23:26-32) και τής Σκηνοπηγίας (Λευιτ. 23:33-36, 39).
«Και την πρώτην ημέραν του εβδόμουμηνός έφερεν Έσδρας ο ιερεύς τον νόμον έμπροσθεν της συνάξεως ανδρών τε και γυναικών και πάντων των δυναμένων να εννοώσιν ακούοντες... 9. Η ημέρα αύτη είναι αγία εις Κύριον τον Θεόν σας.... 10. Και είπε προς αυτούς, Υπάγετε, φάγετε παχέα και πίετε γλυκάσματα, και αποστείλατε μερίδας προς τους μη έχοντας μηδέν ητοιμασμένον· διότι η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών· και μη λυπείσθε· διότι η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς σας» (Νεεμ. 8: 2, 9-10).
Εις την ανωτέρω παράθεση παρατηρούμε, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μία από τις καθιερωμένες εορτές τού Νόμου, αλλά με την 1η ημέρα τού 7ουμηνός, κατά την οποία συμβαίνει ένα χαρμόσυνο γεγονός, η επιστροφή τών Εβραίων εις τα Ιεροσόλυμα από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία. Ο Νεεμίας, ο Έσδρας και οι Λευίτες ορίζουν την ημέρα αυτή ως αγία και μ’ αυτόν τον τρόπο, ως λαός τού Θεού, θα μπορούσαμε να πούμε ότι νομοθετούν.
Παρατηρούμε λοιπόν, με ποιον τρόπο καθιερώθηκε η ημέρα αυτή ως αγία, ως ημέρα εορτής, και με ποιον τρόπο προτρέπει ο Νεεμίας και ο Έσδρας τούς Ισραηλίτες να την εορτάσουν. Ποιος ήταν λοιπόν ο τρόπος τον οποίο υπεδείκνυε εμμέσως ο Θεός, για να εορτάζεται αυτή η αγία ημέρα; Ήταν η ανάγνωση και η ερμηνεία τού Νόμου, αλλά επίσης (εκτός από την πνευματική θα λέγαμε ευχαρίστηση και τροφή), ήταν και η υλική αγαλλίαση, και αυτό γινόταν με παράσταση τραπέζης, δηλαδή με φαγητό και ποτό.
Παράλληλα όμως, η τράπεζα αυτή, είχε τον χαρακτήρα τής κοινωνίας και τής ελεημοσύνης προς τούς μη έχοντας. Η αγία ημέρα, η εορτή δηλαδή για τον Κύριο, συμπεριλαμβάνει την χαρά ολοκλήρου τού λαού, και έτσι πρέπει να εορτάζονται και οι Χριστιανικές εορτές. Αυτό βέβαια πόρω απέχει από το να οδηγείται κανείς σε κραιπάλη και μέθη, και τελικά να απομακρύνεται από τον σκοπό τής εορτής, που είναι ο αίνος και η δόξα προς τον Κύριο, αλλά και η υλική ευφροσύνη.
«Ἐκκαθάρατε οὖν τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε νέον φύραμα, καθώς ἐστε ἄζυμοι. Καὶ γὰρ τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός· 8. ὥστε ἑορτάζωμενμὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ' ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας» (Α΄ Κορ. 5:7-8)δηλαδή «Πετάξτε λοιπόν το παλαιό προζύμι τής διαφθοράς, για να είστε νέο ζυμάρι, όπως είστε (σαν χριστιανοί) χωρίς το προζύμι τής διαφθοράς. Διότι και εμείς έχουμε πασχάλιο αμνό. Και ως δικός μας πασχάλιος αμνός θυσιάστηκε για εμάς, ο Χριστός. Γι’ αυτό ας εορτάζουμε(όπως οι Εβραίοι με άζυμα έτσι κι εμείς) χωρίς το παλαιό προζύμι (τής ειδωλολατρίας) και χωρίς το προζύμι τής αμαρτίας και φαυλότητος, αλλά με άζυμα καθαρότητος και αρετής».
Συμφώνως προς το χωρίο τούτο, έχουμε κι εμείς οι Χριστιανοί Πάσχα, ανώτερο από το Εβραϊκό, διότι ο δικός μας πασχάλιος αμνός είναι ο Χριστός, και εορτάζουμε κι εμείς και προτρεπόμεθε να εορτάζουμε πνευματικότερα από τούς Ιουδαίους.
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΕΡΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
«Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· Μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, 11. ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτὴρ ὅς ἐστιν Χριστὸς Κύριος ἐν πόλει Δαυῒδ» (Λουκ. 2:10-11) δηλαδή «Ο δε άγγελος τούς είπε: ‘Μη φοβείσθε, διότι ιδού σάς αναγγέλω χαρά μεγάλη, η οποία θα είναι για όλο τον λαό, ότι γεννήθηκε σήμερα για εσάς στην πόλη τού Δαυίδ σωτήρ, ο οποίος είναι ο Χριστός (ο Μεσσίας), ο Κύριος’ (ο Γιαχβέ)». Ο άγγελος, απευθυνόμενος εις τούς ποιμένες, αφού τούς ενθαρρύνει τούς λέγει: «Σάς αναγγέλω μία μεγάλη χαρά, η οποία θα είναι για όλο τον λαό». Όλος δηλαδή ο λαός θα χαίρεται, διότι σήμερα εγεννήθη ο Σωτήρας αυτού τού λαού, ο οποίος είναι ο κεχρισμένος Θεός!
Ποιος είναι αυτός ο λαός που θα χαίρεται και πώς θα χαίρεται; Πότε πραγματοποιείται η προφητεία τού αγγέλου, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά κι όσοι εν γένει αρνείστε την εν λόγω εορτή; Και ομιλούμε περί προφητείας, διότι ο άγγελος είπε, ότι η αναγγελία περί τής μεγάλης χαράς «ἔσταιπαντὶ τῷ λαῷ». Το ρήμα «ἔσται» έχει μελλοντική έννοια και σημαίνει «θα είναι». Και η ρήση τού αγγέλου δεν είναι μόνον προφητεία, αλλά συνιστά και ΠΡΟΤΡΟΠΗ προς τον λαό τού Θεού να συμμετέχει εις την μεγάλη χαρά τής Γεννήσεως. Εκείνο όμως το βράδυ, κανείς λαός δεν εχάρη, αλλά ούτε και εις τα επόμενα χρόνια κάποιος λαός εόρτασε την Γέννηση τού Χριστού. Και ασφαλώς ο άγγελος δεν εννοούσε τον Εβραϊκό λαό (εφόσον αυτός απέρριψε τον Μεσσία), αλλά τον λαό τού Ιησού, δηλαδή τον Χριστιανικό λαό («τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν», Ματθ. 1:21). Και δεν είναι ο λαός μιάς εποχής, αλλά ο λαός όλων τών εποχών. Αυτός ο λαός θα χαίρεται για την Γέννηση τού Χριστού. Και βέβαια αυτός ο λαός ΔΕΝ είναι οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και όσοι απορρίπτουν τον εορτασμό τής γεννήσεως τού Χριστού!
Πράγματι, ο λαός τού Θεού, μιμούμενος τον πνευματικό κόσμο, τούς αγγέλους, που έψελναν δοξολογίες την νύχτα τής Γεννήσεως τού Θεανθρώπου, νιώθει την παρουσία τού Θεού, γι’ αυτό και συνθέτει ύμνους και δοξολογίες για το ανεπανάληπτο γεγονός τής ενανθρωπίσεως τού Υιού και Λόγου τού Θεού!
Μόνον οι αιρετικοί αρνούνται να συνεορτάσουν (με τούς αγγέλους), διότι όπισθεν αυτών κρύβεται ο Διάβολος, για τον οποίον η σάρκωση τού Λόγου έγινε η απαρχή τής συντριβής και τής κατάργησής του (Κολασ. 2:15)!!!

Wednesday, December 20, 2017

Μη παραξενεύεσαι λοιπόν κι’ αν ακόμη πέφτεις καθημερινά... ( Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος )

«Εμείς που πέσαμε, ας πολεμάμε προπαντός τον δαίμονα της απογοητεύσεως. Διότι αυτός έρχεται κοντά μας την ώρα της προσευχής και υπενθυμίζοντας την προηγούμενη κατάσταση της καθαρότητας, επιδιώκει να μας απομακρύνει από την προσευχή. Μη παραξενεύεσαι λοιπόν κι’ αν ακόμη πέφτεις καθημερινά, ούτε να δραπετεύεις απ’ τον αγώνα, αλλά να στέκεσαι γενναία. Έτσι ο άγγελος, που σε φιλάει, θα σεβασθεί την υπομονή σου.

Όταν το τραύμα είναι ζεστό και πρόσφατο, εύκολα γιατρεύεται. Τα χρόνια όμως τραύματα, που είναι μάλιστα αφρόντιστα και διαποιημένα, δύσκολα θεραπεύονται και χρειάζονται πολύ κόπο και φάρμακα και νυστέρια και καυτηριασμούς. Όμως πολλά που είναι ανίατα ή χρειάζονται μακροχρόνιες θεραπείες, θεραπεύονται από τον Θεό, στον Οποίο τα πάντα είναι δυνατά.

Προ της πτώσεως οι δαίμονες μας υποβάλλουν πως ο Θεός είναι φιλάνθρωπος. Ύστερα όμως από την πτώση λένε πως ο Θεός είναι σκληρός. Μην πιστεύεις σ’ αυτόν που, ύστερα από πτώσεις σε μικρά ελαττώματα, σου λέει: Αυτό δεν θα πρεπε να το κάνεις ή αυτό δεν είναι τίποτε. Διότι πολλές φορές το θυμό του δικαστή τον εξουδετερώνουν τα μικρά δώρα».

Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος

Monday, December 18, 2017

Ἐμφανίσεις ἁγίων Ἀγγέλων.»Κάνε ὑπομονή, ὅπως κάνω κι ἐγώ μέ σένα!»



Μέσα στήν Ἁγία Γραφή, ἀναφέρονται πολλές ἐμφανίσεις ἁγίων Ἀγγέλων: Στήν Παλαιά Διαθήκη χαρακτηριστικές εἶναι οἱ περιπτώσειςτοῦ Ἀρχαγγέλου Ραφαήλ πού ἐμφανίστηκε στόν Τωβία (Τωβ. Ε΄:4-12, 22) καί τοῦ Ἀγγέλου πού ἐμφανίστηκε στούς τρεῖς Παῖδες » ἐν τῇ καμίνῳ». Στήν Καινή Διαθήκη συναντοῦμε περισσότερες Ἀγγελοφάνειες: ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἐμφανίζεται στό Ζαχαρία (Λουκ. Α΄: 8-22) κι ἀργότερα στή Θεοτόκο κατά τόν Εὐαγγελισμό (Λουκ. Α΄: 26-38), στρατιά ἁγίων Ἀγγέλων τό βράδυ τῆς Γεννήσεως στούς βοσκούς, Ἄγγελος ἐνισχύει τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό κατά τήν ἀγωνιώδη προσευχή Του στή Γεσθημανῆ, Ἄγγελο συναντοῦν οἱ Μυροφόρες στόν Τάφο τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάστασή Του, Ἄγγελος παραστέκει στόν Ἀπόστολο Πέτρο ὅταν φυλακιζεται, καί τόν ἐλευθερώνει κ.ἄ.Πολλές φορές ὅμως καί πιστοί Χριστιανοί μέ καθαρή καρδιά, ἔστω κι ἄν εἶναι ταλαιπωρημένοι ἀπό ἀνθρώπινες πτώσεις, ἔχουν ἀξιωθεῖ νά δοῦν κάποια Ἀγγελοφάνεια στή ζωή τους, εἴτε σέ ὅραμα, εἴτε σέ ὄνειρο. 
Δέν εἶναι παιδικό παραμύθι ἡ ὕπαρξη ἑνός ἁγίου Ἀγγέλου πού προστατεύει καί συμπαραστέκεται σέ κάθε Χριστιανό βαπτισμένο στό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ὁ φύλακας Ἄγγελος πού δίνεται κατά τό Βάπτισμα κι ἀκολουθεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ὅλη του τήν ζωή μέχρι τό θάνατό του καί μέχρι νά παρουσιάσει τήν ψυχή του ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ.
Οἱ καλοί μας ἅγιοι φίλοι! Πολλές φορές ὅμως τούς πικραίνουμε, ὅταν βλέπουν πώς κάνουμε τά ἀντίθετα ἀπ᾿ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί κινδυνεύει ἔτσι ἡ σωτηρία μας…
Παρακάτω θά ἀναφερθοῦν μερικές ἀπ᾿ τίς πολλές ἐμφανίσεις Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ πού ἔχουν συμβεῖ στήν ἐποχή μας.
«Κάνε ὑπομονή, ὅπως κάνω κι ἐγώ μέ σένα!»
Μιά γερόντισσα, ἁγία ψυχούλα, ζοῦσε στόν Πειραιᾶ μόνη της. Τό μοναχοπαίδι της ἀκολούθησε τό δρόμο τοῦ Μοναχισμοῦ· ἀφιερώθηκε στό Θεό! Ἐκείνη δέχτηκε τό γεγονός δοξάζοντας τό Θεό γιά τήν τιμή πού ἔκανε στό παιδί της καί στήν ἴδια, παρ᾿ ὅλο πού ἀπόμεινε μόνη της. Ἐπιπλέον δέν εἶχε καί καλή ὑγεία· εἶχε ἄσθμα, πού πολύ τή βασάνιζε καί πολλές φορές ἔφθανε κοντά στό θάνατο.
Μ᾿ αὐτόν τόν ἀγῶνα πέρασαν ἀρκετά χρόνια. Κάποτε ὁ Θεός, βραβεύοντας τήν πίστη καί τήν ἀφοσίωσή της σ᾿ Ἐκεῖνον, παραχώρησε κι ἀνοίξανε πρός στιγμήν τά μάτια τῆς ψυχῆς της κι ἀξιώθηκε νά δεῖ τόν Ἄγγελο φύλακα τῆς ψυχῆς της! Ἡ φωτεινότητα καί ἡ θεία γλυκύτητά του γέμισαν μέ ὑπερκόσμια χαρά τήν εὐλαβέστατη γερόντισσα. Τώρα εἶχε δεῖ μέ τά μάτια της ὅτι στήν πραγματικότητα ποτέ δέν ἦταν μόνη. Ἔτσι, προσευχόταν πλέον μέ μεγαλύτερη πίστη καί θερμότητα.
Ὅμως, ἡ ἀσθένεια σύν τῷ χρόνῳ θέριευε. Καί κάποτε, σάν ἀδύναμος ἄνθρωπος, λύγισε, χύνοντας πολλά δάκρυα μέσα στόν πόνο της! Τότε, στή δύσκολη αὐτή στιγμή, ξαναφάνηκε χαμογελαστός ὁ Ἅγιος Ἄγγελός της, ἔτοιμος νά τήν ἐνισχύσει. Ἡ γριούλα ὅμως τόν πρόφτασε καί τοῦ εἶπε μέ πόνο:
– Ἅγιε μου Ἄγγελε, παρακάλεσε καί σύ τόν Κύριο νά μέ πάρει! Δέν ἀντέχω πλέον!
Καί ἐκεῖνος τῆς ἀπάντησε στοργικά, ἀλλά σταθερά:
– Πρέπει, γερόντισσα, νά κάνεις λίγη ὑπομονή ἀκόμη.
Ἐπειδή ὅμως ἐκείνη δυσκολευόταν νά τό δεχτεῖ, πρόσθεσε:
– Κι ἐγώ κάνω ὑπομονή τόσα χρόνια καί κάθομαι κοντά σου, καί στεροῦμαι τή χαρά τοῦ Οὐρανοῦ! Κάνε καί σύ λίγο ἀκόμη!
Ὅταν ἄκουσε αὐτά τά λόγια του, ἐκείνη συγκλονίστηκε κι εἶπε μέσα ἀπ᾿ τήν ψυχή της:
– Γενηθήτω τό θέλημα τοῦ Κυρίου!
Ὁ Ἅγιος Ἄγγελος τότε, ἔπαψε νά φαίνεται, ἀλλά ἡ ἐμφάνιση καί τά λόγια του ἄφησαν στή γριούλα μιά ἀπέραντη γαλήνη καί μιά θεία παρηγορι. (Αὐτό τό γεγονός τό ἐμπιστεύτηκε στό Μοναχό γιό της, ὅταν κατέβηκε μιά φορά ἀπ᾿ τό Ἅγιο Ὅρος γιά νά τήν ἐπισκεφτεῖ.) 

Ἀλήθεια, πόσο μεγάλη ἀγάπη ἔχουν καί οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι γιά τόν ἄνθρωπο! Ἄλλωστε, τό ἔχει πεῖ κι ὁ Κύριος, πώς ὅταν μετανοεῖ ἕνας ἁμαρτωλός ἄνθρωπος καί μπαίνει στό δρόμο τῆς σωτηρίας, χαρά γίνεται στόν Οὐρανο, καί ἀπ᾿ τούς Ἁγίους, καί ἀπ᾿ τούς Ἀγγέλους…


Ἀπό τό βιβλίο: «Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό»
http://tokandylaki.blogspot.ca/2013/11/blog-post_2459.html

Friday, December 15, 2017

Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό... ( Ἅγιος Νεκτάριος )

Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό. Μὴν ἀπελπίζεστε, ἂν πέφτετε συνέχεια σὲ παλιὲς ἁμαρτίες. Πολλὲς ἀπ᾿ αὐτὲς εἶναι καὶ ἀπὸ τὴ φύση τους ἰσχυρὲς καὶ ἀπὸ τὴ συνήθεια. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. Τίποτα νὰ μὴ σᾶς ἀπελπίζει.

Ἅγιος Νεκτάριος

Wednesday, December 13, 2017

Γέροντας Εφραίμ - Ομιλία Περι Μετανοίας




Γέροντας Εφραίμ της Iεράς Σκήτεως Aποστόλου Aνδρέου και Μεγάλου Αντωνίου, Ομιλία Περι Μετανοίας

https://www.youtube.com/watch?v=kfumEKDfVkc

Tuesday, December 12, 2017

Γι’ αυτό ο Θεός θα της δώσει στεφάνι.... ( Αγία Μητρωνα )

Στις πιστές κοπέλες η Ματρώνα έλεγε: 
‘‘ Σε σας, τις κοπέλες, ο Θεός όλα θα τα συγχωρέσει, εάν θα αφοσιωθείτε σ’ Αυτόν. 
Αυτή που αποφασίζει να μην παντρευτεί , πρέπει να κρατήσει την αγνότητα της μέχρι το τέλος. Γι’ αυτό ο Θεός θα της δώσει στεφάνι.

 
Αγία Ματρώνα της Μόσχας

Εκδόσεις ‘’ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ’’
Μετάφραση από τη Ρωσική
Δορυμέδοντος ιερομονάχου.

Saturday, December 9, 2017

Η πορεία της μετάνοιας ( Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ )



Στην αρχή της μετάνοιας επικρατεί θλίψη, σύντομα όμως διαπιστώνουμε ότι μπαίνει μέσα μας ενέργεια νέας ζωής, που προκαλεί θαυμαστή αλλοίωση του νου. Αυτή η κίνηση προς μετάνοια εμφανίζεται ως ανεύρεση του Θεού της αγάπης. Ενώπιον του πνεύματος μας διαγράφεται ευκρινέστερα η μεγαλοπρεπής εικόνα του Πρωτοπλάστου Ανθρώπου.
Ατενίζοντας αυτή την ωραιότητα ανακαλύπτουμε ποιά φοβερή διαστροφή έπαθε μέσα μας η πρωταρχική ιδέα του Δημιουργού για μας. Η χάρη της μετάνοιας μας αποκαλύπτει την εικόνα του Υιού του Θεού. Ω, πόσο οδυνηρή είναι η πορεία αυτή! Φλογερή ρομφαία διαπερνά την καρδιά μας.

Και πώς να μιλήσουμε για τη φρίκη, που νοιώθουμε τότε; Και πώς να περιγράψουμε την πράξη αυτή της αναπλάσεώς μας από το Θεό; Η εικόνα του «Μονογενούς και ομοουσίου τω Πατρί Υιού και Λόγου» ανάβει μέσα μας δυνατό πόθο να ομοιωθούμε με Αυτόν σε όλα. Και βρισκόμαστε ξανά στη παράδοξη θέση: Πάσχουμε, αλλά με άλλο πόνο, που πριν μας ήταν άγνωστος. Είναι πόνος που μας εμπνέει, δεν σκοτώνει. Σ’ αυτόν συνυπάρχει άκτιστη δύναμη. Μπαίνουμε στην θεία απειρότητα. Μένουμε εκστατικοί με όσα γεγονότα μας συμβαίνουν. Το μεγαλείο Του μας υπερβαίνει.
Σμικρυνόμαστε όταν το συνειδητοποιήσουμε, συγχρόνως δε έρχεται ο Θεός να μας αγκαλιάσει, όπως ο Πατέρας της ευαγγελικής περικοπής. Ο φόβος και ο τρόμος αποχωρούν δίνοντας τη θέση τους στην παρουσία του Θεού. Ο Πατέρας, μας ντύνει με πολύτιμα ρούχα, μας στολίζει με ουράνιες δωρεές, καλύτερη των οποίων είναι η αγάπη που όλα τα σκεπάζει. Ο πρώτος πόνος της μετάνοιάς μας, μεταβάλλεται σε χαρά και γλυκύτητα αγάπης. Τώρα η αγάπη παίρνει νέα μορφή: την ευσπλαχνία σε κάθε κτίσμα που στερείται το θείο Φως.
Ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος, και ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι αρχίζουμε να κατανοούμε το θέλημα του Θεού, βλέπουμε τους εαυτούς μας στο δρόμο της δημιουργικής πορείας του Ίδιου του Θεού. Συνεργασθήκαμε μαζί Του για την ανόρθωσή μας από την πτώση και την παραμόρφωση και να μας κάνει συνεργάτες Του, «εις το Αυτού γεώργιον». Αυτή είναι η πορεία της «εν Πνεύματι» αναγεννήσεώς μας με την μετάνοια.

Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ 

Wednesday, December 6, 2017

Στους δρόμους της αρετής... ( Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου )

Στους δρόμους της αρετής υπάρχει η αληθινή και ευχάριστη ζωή. (Παρ. Ιβ’ 28)

Κι αν έχει κόπο η προσπάθεια για την απόκτηση της αρετής, όμως η συνείδηση μας γεμίζει από μεγάλη ευφροσύνη. Και είναι τόσο μεγάλη η εσωτερική ηδονή που μας χαρίζει, ώστε κανένας λόγος δε μπορεί να την περιγράψει. Διότι τίποτε δεν είναι πιο γλυκό και ευχάριστο από την αγαθή συνείδηση. (Εις το κατά Ματθαίον, ομιλία ΝΓ’ ΕΠΕ 11,166)

Τιμή για τον άνθρωπο είναι η αρετή και το να φιλοσοφεί για τα μετά θάνατον αγαθά, να φροντίζει για όλα εκείνα που αποβλέπουν στην αιώνια ζωή των αλόγων ζώων περιορίζεται μόνον στον παρόντα βίο, ενώ η δική μας ζωή αποβλέπει σε άλλο ανώτερο βίο, που δεν έχει τέλος. (Εις ΜΗ’ Ψαλμόν, ΕΠΕ 6, 194-196)

Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αρετής. Διότι τίποτε, αγαπητέ, δεν είναι ισάξιο με την ενάρτη ζωή. Γι’ αυτό και ο Κύριος έλεγε: «Ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να ιδούν τα καλά σας έργα και δοξάσουν τον Πατέρα σας τον ουράνιο». Είδες ότι, όπως ακριβώς όταν φανείτο φως, διώχνει το σκοτάδι, έτσι και η αρετή, όταν παρουσιαστεί, και την κακία τρέπει σε φυγή και το σκοτάδι της πλάνης απομακρύνει, ακι κινεί σε δοξολογία το νου εκείνων που τη βλέπουν; (Εις την Γένεσιν, ομιλ. ΚΣΤ’, ΕΠΕ 3, 134)

Αρχή και τέλος της αρετής είναι η αγάπη. Την αγάπη έχει για ρίζα η αρετή, αυτήν για προϋπόθεση και θεμέλιο, αυτήν για κορυφή. (Εις την προς Ρωμαίους, ομιλ. ΚΔ’, ΕΠΕ 17,516)

Ο υπερβολικά ενάρετος δεν οδηγείται στην αρετή ούτε από τον φόβο, ούτε από την υπόσχεση της βασιλείας του Θεού, αλλά από καθαρή αγάπη προς τον ίδιο το Χριστό, όπως ακριβώς έκανε ο Παύλος. Παρόλα αυτά εμείς ας σκεπτόμαστε τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού και τα βασανιστήρια της κολάσεως, και έστω και έτσι ας ρυθμίζουμε της συμπεριφορά μας και ας παιδαγωγούμε τους εαυτούς μας. Έστω και έτσι ας οδηγούμε τους εαυτούς μας προς εκείνα που πρέπει να πράττουμε. (Εις την Β’ προς Θεσσαλονικείς, ομιλ. Β’, ΕΠΕ 23, 32-34)

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Saturday, December 2, 2017

Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας ( Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος )


Τα βάσανα σας είναι πολλά.
Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε.

Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας.

Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη.

Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το εργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία.

Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, έτσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την ουράνια βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπει.

Αυτή είναι η αλήθεια. Προσευχηθείτε να σας φωτίσει το νου ο Κύριος, για να την αντιληφθείτε. Τότε με χαρά θα δέχεστε καθετί το δυσάρεστο σαν φάρμακο που σας δίνει ο επουράνιος Γιατρός. Τότε θα θεωρείτε όσους σας βλάπτουν σαν ευεργετικά όργανα Εκείνου. Και πίσω τους θα βλέπετε πάντα το χέρι του μεγάλου Ευεργέτη σας.

Για όλα να λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!».
Να το λέτε, αλλά και να το αισθάνεστε.

Σας συμβουλεύω να εφαρμόσετε τους παρακάτω κανόνες:


1). Κάθε στιγμή να περιμένετε κάποια δοκιμασία. Και όταν έρχεται, να την υποδέχεστε σαν ευπρόσδεκτο επισκέπτη.

2). Όταν συμβαίνει κάτι αντίθετο στο θέλημα σας, κάτι που σας προκαλεί πίκρα και ταραχή, να συγκεντρώνετε γρήγορα την προσοχή σας στην καρδιά και ν’ αγωνίζεστε μ’ όλη σας τη δύναμη, με βία και προσευχή, ώστε να μη γεννηθεί οποιοδήποτε δυσάρεστο και εμπαθές αίσθημα μέσα σας. Αν δεν επιτρέψετε τη γέννηση τέτοιου αισθήματος, τότε όλα τελειώνουν καλά. Γιατί κάθε κακή αντίδραση ή ενέργεια, με λόγια ή με έργα, είναι συνέπεια και επακόλουθο αυτού του αισθήματος.

Αν, πάλι, γεννηθεί στην καρδιά σας ενα ασθενικό εμπαθές αίσθημα, τότε τουλάχιστον ας αποφασίσετε σταθερά να μην πείτε και να μην κάνετε τίποτα, ώσπου να φύγει αυτό το αίσθημα. Άν, τέλος, είναι αδύνατο να μη μιλήσετε ή να μην ενεργήσετε με κάποιον τρόπο, τότε υπακούστε όχι στα αισθήματα σας, αλλά στον θείο νόμο. Φερθείτε με πραότητα, ηρεμία και φόβο Θεού.

3). Μην περιμένετε και μην επιδιώκετε να σταματήσουν οι δοκιμασίες. Απεναντίας, προετοιμάστε τον εαυτό σας να τις σηκώνει ως το θάνατο. Μην το ξεχνάτε αυτό! Είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν τοποθετηθείτε έτσι απέναντι στις δοκιμασίες, η υπομονή δεν θα στερεωθεί στην καρδιά σας.

4). Εκείνους που σας χτυπούν, να τους «εκδικείστε» με την αγάπη σας και την αμνησικακία σας. Με τα λόγια σας, με τη συμπεριφορά σας, ακόμα και με το βλέμμα σας να τους δείχνετε ότι, παρ’ όλα όσα σας κάνουν, εξακολουθείτε να τους αγαπάτε. Και βέβαια, ποτέ μην τους θυμίσετε πόσο σας αδίκησαν.
 
 http://agapienxristou.blogspot.ca/2016/02/blog-post_29.html